Մուտքի ձը

Բաժնի կադեգորիան

Սևակ բանաստեղծություններ [48]

Որոնում

Մեր հարցումը

Գնահատեք մեր աշխատանքները
Արդյունքներ | Հարցումների պահոց
Պատասխանների ընդհանուր քանակը: 660

Պատանի Պատմագետներ

Այլ Կայքեր

  • Xerox service Pinky
  • «ՆՈՐ ՄԻՏՔ» Երիտասարդների Ինտերնետային Միավորումը
  • Պատանի Պատմագետների Ակումբ
  • Պարույր Սևակ

    • Վիճակագրություն

    Ընդամենը ակտիվ. 1
    Հյուրեր. 1
    Անդամներ. 0

    Պատանի ՊԱտմագետ

    Կիրակի, 28.04.2024, 22:51
    Ողջունում ենք Ձեզ Հյուր
    Մարդը ափի մեջ | Գրանցում | Մուտք | RSS

    ՊԱՐՈՒՅՐ ՍԵՎԱԿ

    Каталог статей

    Главная » Статьи » Սևակ բանաստեղծություններ
    ԴԱՐԸ

    ԴԱՐԸ
    Դարն այս, ուր ամեն ինչ գիտակցված է, օ՛, խի՜ստ,
    Եվ ընթանում է միշտ ո՛չ ակամա,
    Ուր գոյության համար չկա միջին ուղի,
    Ուր միմիայն պետք է ընտրել կամ ա՛յս՝ կամ ա՛յն,-

    Դարն այս և ի՛մ մեջ է, և քո՛ մեջ է - մե՜ր մեջ.
    Նրա ծնունդն ենք մենք, նրա արյունն ենք թանկ,
    Եվ չենք կարող երբեք մեր հոգու մեջ մեղմել
    Ա՛յն, ինչ ժառանգել ենք մենք սրությամբ:

    Թեթևության համար դարը մեզ չի ներում,
    Ինչպես որ չենք ներում ինքներս մեզ.-
    Սո՛ւր է դրված հարցը լինել-չլինելու...
    Մենք, որ լինելու ենք՝ լինենք ծա՜նր և մե՛ծ:

    Եվ հասկանանք, սի՛րտ իմ, ինչ մե՛զ է վիճակվել,
    Որքան ծա՛նր է, դժվա՛ր, նույնքան թա՛նկ է, անգի՛ն,
    Եվ եթե մեզ պահենք թեթևամի՛տ, անգե՛տ,-
    Առա՛նց խնայելու դարը մեզ կապտակի...

    09.II.1947թ. 
    Երևան

    Категория: Սևակ բանաստեղծություններ | Добавил: Արայ (10.07.2014)
    Просмотров: 1074 | Рейтинг: 0.0/0
    Всего комментариев: 0
    Անուն *:
    Email *:
    Կոդ *: